Het aftellen is begonnen...

Mijne mensen!

Ik heb, om heel eerlijk te zijn, eigenlijk geen zin meer om uitgebreide verhalen te vertellen over mijn avonturen hier in Suriname. Ik heb het erg naar mijn zin en over een paar weken moet ik alweer naar huis. Voor nu vind ik dat de tijd veel te snel gaat en het liefst zou ik nog wat langer blijven. Wees niet bang, ik zal ook weer heel blij zijn om iedereen weer te zien en al mijn spulletjes weer bij de hand te hebben. 
Wat ik voornamelijk heb gemist is een fatsoenlijke wasmachine, oven en mijn warme douche. Misschien een rare combinatie, maar de wasmachine maakt al mijn kleren kapot, we hebben geen oven, dus erg gevarieerd koken zit er niet in en tsjah, de warme douche... need I say more?! Als het hier 's avonds 29 graden is, heb ik geen zin om onder een koude douche te gaan staan hoor! Brrrrrr.....

Mijn moeder en Nan zijn afgelopen periode op bezoek geweest. Dit was echt heel gezellig. Ze waren er twee weken en hebben gelukkig vanalles van Suriname kunnen zien. Zo zijn ze samen naar Bigi Pan geweest (weet je niet meer wat het is, zoek maar na in een van mijn vorige verhalen..) wat blijkbaar een hele ervaring is geweest. In het weekend hebben we een trip naar Santigron gemaakt. Hier hebben we een marrondorp en een indianendorp bezocht, door de jungle gewandeld en weer eens lekker in een korjaal gevaren. De bewoners van het marrondorp hebben nog een optreden voor ons gegeven. Een aantal meisjes hadden voor ons een traditionele dans opgevoerd, was erg leuk om te zien.

Met mijn moeder ben ik nog naar peperpot, nieuw-amsterdam en katwijk (koffieplantage) geweest. Nan was helaas ziek geworden, dus zij kon niet mee. 
Maar gelukkig is Nan ook weer beter geworden en kon ze de volgende dag wel mee met de Dolfijnentour. Was erg leuk om die beesten in het wild te zien zwemmen! 

Verder hebben we nog gezellig kerst gevierd met een aantal huisgenootjes. Heerlijk ge-BBQed op 1e kerstdag, inclusief lootjes&cadeautjes ;)

De volgende dag gingen Claire en ik op trip naar Blanche-Marie en Apoera. De ouders + broer en vriendin-van-broer waren op dat moment op bezoek, dus gingen we met z'n allen. Er waren nog een aantal meer mensen mee op die trip.
We gingen met 3 jeeps richting Apoera, het was een hele dag rijden en we hadden zelfs vertraging opgelopen, omdat er nogal wat autopech was. We moesten vanaf Zanderij (de luchthaven) over een onverharde (rode) zandweg rijden. (Waardoor je heel erg stoffig en rood-bruin eruit komt te zien.) Dit was opzich prima te doen, met af en toe een flinke hobbel en bobbel in de weg.. maar een van de auto's verloor redelijk in het begin ineens zijn band. Wij reden met onze jeep erachter en zagen ineens een band over de weg rollen. De mensen in de auto waren erg geschrokken, maar Claire en ik konden best wel lachen om de situatie.
Natuuuurlijk, was de pech nog maar net begonnen. Een tijd later kreeg diezelfde auto een klapband. De reserveband die eronder zat kon het niet helemaal aan.. dus... nieuwe (reserve)band eronder. Die mensen nog banger ondertussen en Claire en ik hadden steeds meer lol...

Uiteindelijk hebben we het wel gehaald met de auto's. En hebben we lekker uit kunnen rusten op Apoera. Hier hebben we een indianendorp bezocht en lekker rondgehangen. 's Avonds lekker bij een kampvuur gezeten en na twee keer overnacht te hebben gingen we door naar Blanche-Marie. 
Halverwege de reis heb ik nog met een jachtgeweer mogen schieten. (Dat geeft me een knal zeg!)
En de laatste 15 km (of 30 km, we hebben 2x een bordje met 15km zien staan) hebben we lekker met de jeep door de jungle kunnen hobbelen. 
Op Blanche-Marie aangekomen, hebben we eerst onze hangmatten weer opgehangen en zijn we iets daarna richting de waterval gelopen. Hier hebben we lekker kunnen zwemmen en in de vreselijke stroming kunnen zitten! Gelukkig dat er niet al te veel water stond, anders was dat niet gelukt. Voor we echt mochten zwemmen (we waren al half in het water...) moest er eerst gecontroleerd worden of er nog sidderalen in het water waren. Claire en ik als held-op-sokken toch het water in en natuurlijk voelde we overal enge beesten aan onze benen zitten. Terwijl de helft van de tijd het waarschijnlijk rotsen, onze eigen benen en mini-visjes waren.

's Avonds ging er een groep de jungle in om te jagen, Claire (als vegatrier) en ik hadden niet zo'n zin om mee te gaan, dus bleven we lekker bij onze hangmatten een beetje kaarten etc. Een van de jongens van de organisatie heeft ons toen meegenomen om sidderalen te gaan zoeken in de creek vlakbij. Hier hebben we uiteindelijk een sidderaal gezien, maar ook een kaaiman en ben ik bijna op een grote dikke kikker gaan staan. 

De laatste dag was vooral spullen inpakken en weer op weg naar huis. En je kunt het al raden... weer autopech!
Nu was het zo dat bij de auto, die al pech had gehad, een van de remschijven was vastgelopen. Nu hadden ze al een van de remschijven verloren op de heenweg en deze was nu ook kapot. De mensen uit die auto, weeeeer in paniek, want 2 remschijven is natuurlijk erg eng ;) En ze wilde graag ruilen van auto. Claire en ik hadden natuurlijk weer de grootste lol!

Maar dat was nog niet alles.. een paar km voordat we bij Zanderij waren ging de andere auto kapot. De distributieriem begaf het. Dus het laatste stukje mochten wij, met de auto-zonder-pech de auto gaan slepen. Bij Zanderij zou die auto worden opgehaald en de mensen uit die auto met de taxi naar huis worden gebracht.

Al met al een hele avontuurlijke trip. 

Nieuwjaar was een heel spektakel. In het centrum van de stad werd de pagara-estafette gehouden. Dit houdt in dat er een aantal straten zijn afgesloten en er ontzettend veel 100.000 klappers worden afgestoken vanaf 12u 's middags. Dit geeft me een lawaai en een stof! Een hele happening dus! 

Voor de mensen die ik nog geen gelukkig nieuwjaar heb gewenst, bij deze! ;)

Ik heb maar kort een aantal belevenissen van de afgelopen periode beschreven. En zoals ik al zei, denk ik dat dit mijn laatste blog vanuit Suriname zal zijn. Ik heb het op het moment veel te "druk" om verhalen te schrijven. Ik geniet te veel van mijn laatste weken hier!

Dus lieve mensen, tot over een paar weken! xx